12 schokkende kougevallen eindelijk opgelost
Er zijn weinig dingen die tragischer zijn dan wanneer een onderzoek een koude zaak wordt. Voor de meeste politiediensten wordt een zaak koud wanneer er geen nieuw, substantieel bewijs is om de zaak meer dan twaalf maanden vooruit te helpen. Wanneer een zaak koud wordt, betekent dit dat onderzoekers alle mogelijke leads hebben gevolgd en dat ze geen nieuwe leads meer hebben.
Voor de mensen die aan het werk zijn, is het ongelooflijk frustrerend wanneer een zaak koud wordt. Ze willen niets liever dan de slachtoffers en hun families helpen. Een koude zaak is als een nederlaag toegeven. Voor de levende slachtoffers, hun families en de families van overleden slachtoffers is de zaak verschrikkelijk. Het is moeilijk om de hoop te behouden dat gerechtigheid zal worden gediend als er al meer dan een jaar geen tastbare vooruitgang in de zaak is.
Maar een koude situatie betekent niet altijd dat het nooit zal worden opgelost. Dit geldt in het bijzonder voor superkoude koude gevallen. Voordat DNA-gegevens konden worden geanalyseerd, bleven veel gevallen onopgelost vanwege het gebrek aan ooggetuigen of ander traceerbaar fysiek bewijs. Een groter aantal gevallen van verkoudheid is opgelost wanneer DNA-bewijs jaren later wordt getest en overeenkomt met DNA uit een meer recent geval. Andere cold cases worden opgelost als de dader wordt gearresteerd voor een ander misdrijf en bekent. Sommige cold cases worden jaren later opgelost door ouderwets recherchewerk; een persoon die aan het werk was, gaf het nooit op.
Hier zijn enkele koude gevallen die jaren later werden opgelost.
12 De moord op Angela Kleinsorge
Procedures voor het testen en het gebruik van DNA-bewijs worden steeds geavanceerder en technischer. Een van de nieuwere methoden van DNA-testen wordt familiaal DNA-testen genoemd. Eén methode van familiaal DNA-testen omvat het vergelijken van het DNA van de plaats delict met het DNA van een familielid van de verdachte die een DNA-monster heeft gegeven. Een andere methode is het testen van het DNA uit de plaats delict met bredere parameters in plaats van op zoek te gaan naar een exacte match. Als een familielid van de dader zijn DNA in het systeem heeft, waarschuwt de familiematch de onderzoekers dat het waarschijnlijk is dat een familielid van deze persoon het betreffende misdrijf heeft gepleegd.
Dat is gebeurd voor het geval van de mishandeling en moord op de 84-jarige Angela Kleinsorge, die bijna 25 jaar lang een koude zaak was. Toen onderzoekers een familiale DNA-test uitvoerden, kwam het monster overeen met een veroordeelde misdadiger en gaf een broeder aan dat hij de misdaad had gepleegd. Onderzoekers gingen aan het werk en ontdekten twee broers. Ze testten een broer en hij was geen partij. De andere broer, Jeffery Falls, was dood, dus ze konden hem niet testen, maar aangezien geen van de andere broers een exacte match was, besloten onderzoekers dat Jeffery Kleinsorge had gedood.
11 De moord op Karen Klaas
De moord op Karen Klaas maakte de nationale krantenkoppen in 1976, vooral vanwege haar beroemde ex-echtgenoot, Righteous Brothers 'zanger Bill Medley. Klaas was op de terugweg aangevallen en gewurgd en ze stierf een paar dagen later in het ziekenhuis.
De onderzoekers in dit geval gebruikten ook de familiale DNA-testen om een verdachte in de zaak te krijgen. Ze haalden DNA uit de plaats delict door meerdere databanken van rechtshandhaving en kregen een resultaat: een veroordeelde misdadiger. De wedstrijd gaf aan dat een "eerstegraads familielid" van de man de misdaad beging.
Door middel van een aantal fantastische detectives slaagden ze erin het DNA te volgen bij een man genaamd Kenneth Troyer. Na de moord op Klaas had Troyer nog meer mishandelingen gepleegd en zat hij in de gevangenis. Hij werd jaren geleden door de politie neergeschoten toen hij probeerde te ontsnappen uit de gevangenis.
10 De moorden op Michelle Lozano en Bree'Anna Guzman
De wonderen van het DNA-bewijs houden nooit op en deze zaak is een buitengewoon voorbeeld. De politie was in staat om een monster van spuug op het trottoir te gebruiken om de moordenaar te identificeren in een zaak die ongeveer vijf jaar koud was.
Michelle Lozano, die pas zeventien jaar oud was, werd rond Pasen in 2011 ontvoerd. Haar lichaam werd pas een dag na haar verdwijning gevonden. Ze was voor haar moord aangevallen. Bree'Anna Guzman, die tweeëntwintig was toen ze stierf, werd de dag na Kerstmis ontvoerd toen ze naar de apotheek ging. Haar lichaam werd ongeveer een maand later ontdekt door een grote snelweg. Ook zij was aangevallen.
Met behulp van familiaal DNA-onderzoek verbond de politie de moorden met de familie Borjas. De politie heeft wat gegraven in het gezin en identificeerde Geovanni Borjas snel als hun primaire verdachte. Ze begonnen Borjas te vangen en toen hij op een openbare stoep spuwde, verzamelden ze het spuug en testten ze het DNA tegen het DNA van de plaats delict. Het was een match en ze waren eindelijk in staat om deze zaak te sluiten!
9 De moord op Patricia Ann Green
Dertig jaar geleden was DNA-bewijs niet echt iets. De beste detectives zouden kunnen hopen wanneer het onderzoeken van een moord vingerafdrukken was. Toen Patricia Ann Green in 1987 buiten een militaire basis werd ontdekt, had de politie absoluut geen aanwijzingen. Green was op brute wijze neergeschoten, maar er was geen bewijs dat ze konden gebruiken op het moment dat ze ter plekke werden gevonden.
Gelukkig werd het DNA-bewijs voor de zaak bewaard en bijna dertig jaar later spanden onderzoekers het DNA door via wetshandhavingsdatabases. In dit geval kregen ze een directe match - met iemand die al in de gevangenis zat. Phillip Johnson, die momenteel meerdere levenszinnen dient voor een moordpartij, werd benaderd door rechercheurs over Green's moord en snel bekend. Hij zei dat hij op een moordpartij was en Green was gewoon een willekeurig slachtoffer. De politie bevestigde dat Johnson details gaf over de misdaad die alleen de dader zou weten, waardoor deze dertig jaar oude zaak werd afgesloten.
8 De moord op James "Richard" Layne
Het bloedige lichaam van James 'Richard' Layne werd meer dan dertig jaar geleden ontdekt in een motelkamer in Alabama. Destijds was er heel weinig bruikbaar bewijsmateriaal, afgezien van een paar gedeeltelijke vingerafdrukken op bierblikjes in de motelkamer. Zonder leads liep de zaak jarenlang koud.
Maar in 2004 begon een hardnekkige detective aanwijzingen te verzamelen op een manier die eerdere onderzoekers niet hadden. In de aantekeningen bij de zaak stond dat Layne een jongeman had ontmoet. De detective bracht dit samen met het feit dat Layne zelf niet was ingecheckt bij het motel, dus ging hij naar het hotel om te zien wie zich in de kamer had ingecheckt. Het adres op de incheckkaart was in 2007 verbonden met een man genaamd Samuel Reeves, maar de politie beschikte nog niet over voldoende bewijs om de leiding te nemen.
Toen het bewijs van het aantal cold cases in 2013 via nieuwe systemen werd verwerkt, brak de zaak wijd open. De vingerafdrukken op het bierblik konden door het systeem worden gehaald en er verscheen een match met een recente DUI-zaak. De DUI-zaak betrof Samuel Reeves. De politie pakte hem op en Reeves bekende.
7 De moord op Cyrus Jefferson
In 1986 werd het lichaam van Cyrus Jefferson ontdekt in een veld. Stacy Littleton werd gearresteerd op basis van getuigenverklaringen dat hij betrokken was bij de moord. Helaas vond het kantoor van de officier van justitie niet dat er voldoende bewijs was om een zaak tegen Littleton te brengen. Hoewel rechercheurs ervan overtuigd waren dat Littleton de moord had gepleegd, werd de zaak zonder hard bewijs koud.
Dit jaar begon het coldcase-team van de sheriffafdeling de zaak opnieuw te bekijken. Een rechercheur obsessief beoordeeld de foto's van de misdaadscène en het loonde. Er was een zwarte handschoen op het toneel die nog nooit op DNA was getest.
Detectives vonden de handschoen en testten deze op DNA en het kwam overeen met de oorspronkelijke verdachte, Stacy Littleton. Ze interviewden de getuigen opnieuw, die zich allemaal hun eerdere getuigenis herinnerden, en dat in combinatie met het DNA-bewijsmateriaal meer dan voldoende was om een zaak tegen Littleton te brengen. Meer dan dertig jaar later was de zaak eindelijk gesloten
6 De moord op Deana Bowdoin
Op 7 januarith, In 1978 vond het vriendje van Deanna Bowdoin haar op haar bed met een riem om haar nek en bloed op haar lichaam. Een paar uur eerder had Bowdoin een diner met haar familie en ging uit eten met vrienden. Ze zou haar vriend later ontmoeten, maar tegen die tijd was ze vermoord.
Ze vonden DNA in het ondergoed van Bowdoin, maar het kwam niet overeen met iemand dichtbij haar en op dat moment waren DNA-databases vrijwel niet beschikbaar. De zaak werd koud en bleef meer dan twintig jaar zo, totdat onderzoekers DNA van de plaats delict konden matchen met een man die in de gevangenis zat, Clarence Wayne Dixon. Toen ze in Dixon groeven, ontdekten ze dat hij aan de overkant van de straat van Bowdoin woonde ten tijde van haar moord.
Dixon had meerdere andere aanvallen gepleegd in de volgende jaren. In 1986 zat hij gevangen omdat hij een vrouw had aangevallen en sindsdien in de gevangenis heeft gezeten. Toen hij werd berecht voor de moord op Bowdoin, werd hij veroordeeld en ter dood veroordeeld.
5 De ontvoeringen van Amanda Berry, Gina DeJesus en Michelle Knight
Tussen 2002 en 2004 zijn drie Cleveland-vrouwen vermist. In geen van de gevallen waren er geen solide leads. De lichamen werden nooit gevonden, dus sommige families beweerden dat hun dochters nog leefden, maar velen dachten dat alle drie de vrouwen dood waren. Niemand had ooit gedacht dat alle drie de vrouwen in 2013 zouden worden gered van hun gevangennemer.
Het bleek dat alle drie de vrouwen, Amanda Berry, Gina DeJesus en Michelle Knight, door dezelfde man waren meegenomen en ongeveer tien jaar gevangen waren gehouden. In die tijd heeft hun gevangene, Ariel Castor, hen op brute wijze misbruikt. De vrouwen vertelden allemaal dat ze waren aangevallen, sommige van de aanvallen die resulteerden in zwangerschap. Toen ze zwanger raakten, versloeg Castor hen vaak totdat ze een miskraam kregen. Slechts een van de zwangerschappen mocht doorgaan tot de volledige termijn. Amanda Berry had een dochter terwijl ze gevangen werd gehouden en DNA-testen bevestigden dat Castro de vader was, wat de spijker was in zijn metaforische kist.
De vrouwen kwamen uiteindelijk alleen te voorschijn en begaven zich naar de autoriteiten. Castro werd dezelfde dag gearresteerd en het getuigenis van de vrouw, in combinatie met het DNA dat bewees dat hij het kind van Berry had verwekt, resulteerde in zijn veroordeling. Hij kreeg een waanzinnig lange gevangenisstraf, maar eindigde zichzelf een maand later in die zin.
4 De ontvoering en moord op Maria Ridulph
Een sterfbedbelijdenis door een moeder die gepijnigd werd door de daden van haar zoon leidde tot het oplossen van een van Amerika's oudste gevallen van verkoudheid. In december 1957 verdween een jonge meisjesnaam, Maria Ridulph. Het bleek dat de oorspronkelijke verdachte van de politie de moord had gepleegd, maar ze hadden hem nooit kunnen binden aan de misdaad.
John Tessier werd algemeen beschouwd als de stadsluipaard. Hij bleef hangen en keek naar de kleine meisjes in de buurt die speelden en aan het offeren waren om meeliften te geven. Voordat Ridulph werd gegrepen, had hij altijd de meisjes teruggebracht, maar helaas voor Maria veranderde zijn patroon de dag waarop hij haar de rit gaf die leidde tot haar moord..
Toen zijn moeder lag te sterven, biechtte ze haar dochter op dat ze altijd wist dat John de misdaad had gepleegd. Deze bekentenis bracht de politie ertoe de zaak te heropenen en Tessier in te graven. Sinds de moord was hij beschuldigd van meerdere aanvallen tegen jonge vrouwen en tijdens het verhoor werd hij betrapt op meerdere leugens. Hij had een proefbank en werd veroordeeld.
Deze zaak is de oudste koude zaak die ooit is opgelost.
3 De moord op Cynthia Epps
De man die Cynthia Epps vermoordde was een ongewoon gedurfde moordenaar. In 1994 belde James Fountain de politie zelf en vertelde hen dat hij het lichaam van Epps bij zijn garage had gevonden. Hij beweerde dat hij geen idee had hoe haar lichaam daar was geraakt en dat hij tijdens het eerste onderzoek volledig meewerkte aan de politie. In die tijd werd geen bewijs gevonden dat Fountain met de misdaad in verband bracht.
Het geval bleef koud tot 2010, toen de zaak werd heropend. Toen rechercheurs verder groeven in Fountain, ontdekten ze dat hij meerdere eerdere veroordelingen had op andere locaties, meestal voor mishandeling, maar zelfs voor doodslag in de tweede graad. Ze ontdekten ook dat Fountain's DNA nu in databanken van de wetshandhaving was en ze vergeleken zijn DNA met het bewijsmateriaal dat uit het lichaam van Epps werd gehaald. Het DNA kwam overeen.
Ze arresteerden Fountain, die er nog steeds op stond dat hij Epps nog nooit had ontmoet en geen kennis had van de misdaad - totdat hij werd geconfronteerd met het DNA-bewijs. Uiteindelijk biechtte hij op dat hij haar had vermoord en schuldig had gepleit, door een levenslange gevangenisstraf voor de misdaad te aanvaarden.
2 De moorden op Richard Phillips en Milton Curtis
In 1957 ontvouwde zich een vreselijke reeks gebeurtenissen in El Segundo, Californië. Een man mishandelde en beroofde een jong stel dat een date had ontmoet op Lover's Lane. De man snelde weg in zijn auto en toen hij rood licht gaf, werd hij overreden door twee politieagenten. De man schoot en doodde de twee politieagenten. Die man was Gerald Mason en hij ging een heel normaal leven leiden.
Op het moment van het misdrijf werden er vingerafdrukken genomen van de auto die Mason had gereden, maar die vingerafdrukken waren nooit gematched met Mason. De vingerafdrukken werden opnieuw uitgevoerd in 2003 en ze kwamen uiteindelijk overeen met Mason.
Toen Mason werd binnengebracht voor ondervraging, werd er een ander bewijs gevonden, op de achterkant van zijn nek. Het blijkt dat een van de officieren Mason heeft doodgeschoten voordat hij stierf. Mason had een litteken achter in zijn nek dat alleen door een kogel kon worden veroorzaakt.
Mason was onmiddellijk berouwvol en bekende de misdaden, wat een schok was voor zijn familie en de hele gemeenschap. Mason had jarenlang een stil leven geleid als eigenaar van een tankstation in zijn stad. Niemand vermoedde ooit dat hij een moordenaar was. Mason zelf was niet in staat om zijn nachtelijke misdaad uit te leggen. Hij pleitte schuldig zodat hij de familieleden niet door de pijn van een rechtszaak zou brengen.
1 De ontvoering van Kamiyah Mobley
Het is ongelooflijk zeldzaam dat mensen die zijn ontvoerd achttien jaar later worden gevonden, maar dat is wat er gebeurde met het geval van Kamiyah Mobley. Toen ze nog maar een paar uur oud was, ontvoerde een vrouw die zich voordeed als ziekenhuisverpleegster haar uit het ziekenhuis. De zoektocht naar Mobley was intens, maar ze werd nooit gevonden.
Jaren later kwamen er twee verschillende tips binnen bij het Centrum voor vermiste en uitgebuite kinderen, beide geven aan dat Mobley leefde en leefde met haar ontvoerder onder een identiteit die haar ontvoerder had verzonnen. Een tip zei dat Mobley zelf had ontdekt dat ze was gekidnapt en een vriend had verteld. De andere tip zei dat de vrouw die Mobley, Gloria Williams, had gekidnapt, had bekend.
Mobley gaf later toe dat ze erachter was gekomen dat ze was ontvoerd toen ze zestien was en probeerde een baan te krijgen. Ze had niet de nodige papieren over haar identiteit en de vrouw waarvan ze altijd had gedacht dat haar moeder had toegegeven haar te hebben ontvoerd.
Toen de tips binnenkwamen over de ontvoering, keek de politie naar Mobley en ontdekte dat al haar papierwerk was vervalst. Ze voerden een DNA-test uit en bevestigden dat Williams niet de moeder van Mobley was, en sloot een zaak af die al achttien jaar koud was.
Mobley is sindsdien herenigd met haar geboortefamilie, maar zelfs door Williams 'proces verdedigde Mobley haar en zei dat ze altijd een liefhebbende moeder was geweest.
Veel verkoudheidszaken worden nooit opgelost, maar in deze gevallen werd de familie gesloten. Zelfs wanneer de hoop verloren lijkt te zijn, is het belangrijk om door te gaan met graven in gevallen van kou zodat de families van de slachtoffers en soms zelfs de slachtoffers zelf gerechtigheid kunnen krijgen.