When Two Worlds Meet

Wat gebeurt er als twee mensen met verschillende achtergronden elkaar ontmoeten, ook al haten ze elkaar en vallen ze volledig verliefd? Kan hun liefde hun verschillen overwinnen? Hier is een liefdesverhaal dat de verschillen en de tand des tijds weerstond.

Circa 1994

Ze waren allebei even verschillend als krijt en kaas. Hij was opgegroeid in een orthodoxe, aristocratische familie, trots op zijn traditie en afstamming. Ze was opgegroeid in een relaxte christelijke huishouding. Haar moeder was Euraziatisch en haar vader was een christen. Ze had veel geluk, hij was de bovenlaag. Ze ontmoetten elkaar op hun universiteit tijdens hun postdoctorale studies in Engelse literatuur. Ze koos literatuur vanwege haar liefde voor klassiekers. Hij koos literatuur omdat het de gemakkelijkste manier was om een ​​postgraduaat te behalen.

Toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten op het versfeest van het college, hielden ze elkaar niet eens. Ze wreven elkaar op de verkeerde manier. Ze vond hem te cavalier en hij dacht dat ze niet in contact stond met de realiteit. Maar het lot had andere plannen. Alfabetisch samen voorbestemd, zaten Christy en Christopher tijdens de les naast elkaar.

De eerste keer dat hij een positieve, zij het ongelovige, reactie van haar opriep, bevond zich in hun stijlstudie waar ze werden gevraagd om een ​​origineel essay te schrijven, in de prozastijl van Francis Bacon. Christopher bleek een ironische satire te zijn die het tot de gekste boeken had kunnen maken, genaamd "Of Eggs!" ?? Interessant, dacht ze, aangezien alle essays van Bacon titels hadden als Reizen, Liefde, Envy, enz..

De eerste keer dat hij haar anders zag, was toen ze snedig door de verdediging van de andere partij sneed in een geïmproviseerd klassendebat over de geldigheid van de Engelse literatuur vandaag. Ze won hem helemaal over toen hij haar zag lachen en hinkelen met een groep kinderen in de buurt.

Ze hadden hun eerste date een maand later. Hij wilde haar naar een koffiewinkel brengen. In plaats daarvan nam hij haar mee naar zijn familieboomgaard, met een picknicktafel die zwaar beladen was met voedsel en fruit dat vers uit de boomgaard was geplukt.

Later met haar vriendinnen moest ze een spervuur ​​van vragen tegenkomen.

'Heeft hij je naar zijn boomgaard gebracht voor een eerste date?'

"Waar maken ze deze jongens?"

"Is dat zijn idee van romantiek?"

"Waarom grijnst u van oor tot oor?"

'Hij heeft je gekust, of niet? Deed hij? Deed hij?"

"Nee, dat deed hij niet" verklaarde ze nadrukkelijk, zelfs toen er een kussen op haar terechtkwam.

"Hij houdt van het groen, en hij wilde dat ik het met hem zou delen", antwoordde ze en ze bleef ze allemaal stralen. Ze was nog nooit zo gelukkig geweest in haar leven. Alles aan hem was vreemd, anders en opwindend, wachtend om ontdekt te worden. Hij was zo mysterieus en toch zo liefdevol en ze kon niet wachten om de rest van haar leven met hem door te brengen.

Christy en Christopher waren zo anders dan het kon krijgen. Ze waren onmiskenbaar anders. Hun achtergrond, hun opvoeding, hun cultuur en hun kijk op het leven waren allemaal verschillend. Maar hoewel de polen uit elkaar lagen, leek het erop dat de magnetische wetten spoedig voor hen zouden gelden. De aantrekkingskracht was te sterk om af te stoten. Ze waren al snel vrij onafscheidelijk.

Ze nodigde hem thuis uit voor haar familiekerstdiner en het ging niet zo goed. De verschillen in hun familieomgeving waren zo groot dat ze er zelfs twee dagen niet over spraken. Maar toen deden ze het. Hij haalde het aan en zij rationaliseerde. Niettemin confronteerden ze het alsof het iemand anders overkwam en probeerden het aan te pakken door hun eigen regels te maken.

Liefde zou echter deze hindernis snel overwinnen als een golf die golft.

Ze zou hem om 15:00 uur in de bibliotheek ontmoeten. Ze was een beetje laat. Ze ging de bibliotheek buiten adem en zocht hem op zijn gebruikelijke cel. Het was leeg.

"Goddank, hij was nog niet gekomen."

Ze ging zitten om op adem te komen en op hem te wachten. Met een boek open voor haar glipte ze gelukkig in een gelukkige droom van al hun momenten. De dingen die ze hadden gedeeld. De woorden die hij had gezegd, hij bleek de dichter te zijn. Ze probeerde wat aantekeningen te maken, maar gaf het op, ze was te ingehouden. Ze wierp een blik op haar horloge. Het was 3:30, hij was nog steeds niet verschenen. Ze verloor het geduld en probeerde te ontspannen door het boek te lezen. Twee hoofdstukken later was hij nog steeds niet aangekomen. De bibliotheek was plotseling leeggemaakt. Nu begon ze zich zorgen te maken.

Ze stapte uit de bibliotheek en zag een groep studenten.

"Er is een ongeluk gebeurd!"

"Wat? Wie? Waar?"

"Twee jongens van de Engelse afdeling ... een vrachtwagen .... iemand ... de man die rijdt ... was gestorven. "??

"PG Engelse les?"

"Ja, PG Engels!"

Haar hart stopte. Haar geest werd verdoofd. Ze rende naar het departement. Auto's tolden terwijl iedereen haast had om naar het ziekenhuis te gaan. Niemand zou haar oog ontmoeten. Ze deed een lift naar het ziekenhuis met een van haar klasgenoten.

De ruisende wind blies askance niet alleen haar haar maar ook haar tranen.

"God, laat hem in orde zijn. Laat hem in orde zijn. '

En toen trof het haar.

Hij had nooit geweten ... ze had hem nooit verteld hoeveel ze van hem hield. En nu was het te laat? Ze kon niet geloven dat dit gebeurde. Hij leek zoveel groter dan het leven ... en nu ... 'Waar was hij?' Zwijgend mondde ze vurig in met haar gebeden. Ze werden naar de ziekenhuiskamer gebracht. Niemand was gestorven. Hun klasgenoot lag helemaal in de knoop met een gebroken rib en een zwaargewond been. Hun vrienden hingen rond zijn bed. 'Christopher is net naar de orthopedische afdeling gegaan. Hij wacht om de fysiotherapeut te raadplegen, iets over zijn knie. '

Ze ging hem verder zoeken dan de afdeling radiologie en richtte zich op de orthopedie. En toen zag ze hem. Hij zat daar helemaal alleen in de receptie op een bankje. Geen grote schade aangericht ... gewoon zwaar gekneusd. En toen zag hij haar. Hun ogen ontmoetten elkaar, het reliëf was verbluffend en voor ze het wist, was ze in zijn armen.

Ze waren allebei sprakeloos. Woorden konden niet overbrengen wat ze voelden. Maar het moment communiceerde zichzelf. Ze voelde zich niet zelfbewust. Ze had gewoon het gevoel dat ze naar huis was gekomen. En toen voelde ze hem ... kuis, maar oh zo teder, kus de bovenkant van haar hoofd.

"Ik hou van je, ik hou van je hartslag," vertelde ze hem terwijl hij naar de ziekenhuisvloer keek. Hij zweeg heel lang ... tot ze opkeek in zijn gezicht. En toen fluisterde hij: "En ik hou meer van je dan je ooit zult weten."

Christy en Christopher zijn getrouwd en zijn nog steeds gelukkig getrouwd tegen alle verwachtingen in en zijn de trotse ouders van twee kinderen, een jongen en een meisje.