Oude liefdesbrieven en herinneringen - Behoud of gooi ze?

Herinneringen van liefde kunnen jaren in onze gedachten blijven hangen en we willen allemaal pijnlijke herinneringen verbranden en vernietigen, zodat we ze allemaal kunnen vergeten. Maar zou je echt oude liefdesbrieven moeten verbranden??

Doniv Whitgreen onthult waarom we nooit liefdesherinneringen en oude liefdesbrieven uit het verleden moeten weggooien. Hij verbrandde zijn oude liefdesbrieven toen hij nog op school zat en betreurt het, zelfs tot op de dag van vandaag.

We zijn allemaal in en uit liefdesherinneringen geweest, met liefdesverdriet en pijn zo nu en dan.

Je hebt misschien meerdere liefhebbers van het verleden en veel speciale ervaringen die je met hen hebt gedeeld. En elke keer als we uit elkaar gaan, haten we onze exen of zijn we te diep in de liefde om de pijn te overwinnen.

Ik was een paar keer verliefd in mijn leven. Mijn eerste break-up was de meest pijnlijke en is degene die het meest in me opkomt.

Het komt in mijn gedachten, niet uit liefde of haat, maar omdat ik geen liefdesherinneringen heb aan die relatie. Ik heb geen kaarten, geen gedroogde bloemen, geen liefdesbriefjes en geen foto's.

Een week nadat ik het met haar uitmaakte, verzamelde ik al haar oude liefdesbrieven, cadeaus, notities en foto's en maakte er een vreugdevuur van. Het voelde goed toen, en ik dacht dat het branden van haar herinneringen de beste manier was om de verloren liefde te overwinnen.

Ik miste een tijdje haar oude liefdesbrieven en haar kaarten, en na een paar jaar was ik bijna vergeten hoe ze eruitzag. Ik kon haar natuurlijk herinneren, maar het was slechts een vage herinnering.

In de loop van de jaren heb ik met een aantal vrouwen gedateerd en elke keer als ik uit elkaar ging, merkte ik dat het draaglijk was. Ik hoefde hun liefdesherinneringen niet zoals de eerste keer te verbranden. Al mijn romantische liefdesherinneringen zitten tot op de dag van vandaag in een blauwe koffer op zolder.

Ik zie ze af en toe en lach erom. Maar ik voel me nogal dom dat ik mijn eerste liefdesbrieven heb afgebrand. Het is niet de liefde die ik voor haar heb, maar een herinnering aan de pijn en het geluk dat ik meegemaakt heb toen ik voor het eerst wist hoe liefde voelde.

Het was een geweldige herinnering, omdat we klasgenoten waren en we liefdesbrieven doorbrachten tijdens de lesuren. Het is jaren geleden en ik kan me niet herinneren wat ik in die kleine liefdesbriefjes geschreven zou kunnen hebben. Ik denk daar meer aan dan dat ik aan haar denk. Ik heb een slamboek waarin ze me een briefje heeft geschreven en dat is alles wat er van haar over is.

Het probleem met mij was dat ik me altijd zo veel zorgen had gemaakt om de perfecte te vinden, dat ik alles had vergeten wat ik tijdens de reis had meegemaakt. Ik kan me herinneren dat mijn eerste vriendin me een papperige liefdesbrief gaf na onze eerste romantische kus. Ik kan me niet herinneren wat het zei. Ik wou alleen dat ik het nog had.

Ik kwam een ​​week geleden mijn eerste vriendin tegen. We zaten in een coffeeshop en we praatten. Dingen waren anders. We spraken als oude vrienden en het was goed. Geen slechte gevoelens en geen kloof. Ik had haar na een decennium ontmoet. Voor mij botste tegen haar op alsof ze voor de eerste keer tegen iemand aan botste. Ik kon me niet te veel liefdesherinneringen van 'ons' herinneren, hoewel ze me deed denken aan een paar incidenten en oude liefdesbrieven.

Ik vermoed dat ze nog steeds mijn oude liefdesbrieven en liefdesbriefjes uit de klas had. Die gedachte maakte me niet warm of wazig van binnen, ik voelde me dom en stom. Ze had die jaren als een herinnering bewaard en ze kon ze allemaal herinneren en erom lachen. Ik wenste dat ik de tijd had kunnen terugdraaien en ik vroeg me zelfs af of ik haar kon vragen om een ​​fotokopie van onze oude liefdesbrieven! Maar dat zou het stomste zijn om zeker te vragen. Ik was mijn liefdesherinneringen zeker kwijt, maar gelukkig niet. We wisselden nummers uit en we omhelsden elkaar vaarwel.

Als ik toen al wist hoe ik me nu zou voelen, had ik misschien nooit de stapel oude liefdesbrieven en kaarten verbrand en de stamdans om hen heen gedaan.

Misschien zou ik bij mijn eerste vriendin hebben gezeten en had gesproken over herinneringen die ik ook grappig vond. Dat zou leuk geweest zijn. Maar nu, dat is geschiedenis en ik heb geen spijt. Maar het enige dat erin wrijft, is het feit dat ik me mijn eerste kus, mijn eerste date en mijn eerste liefdesbrief in mijn leven niet meer herinner. Had ik alleen die liefdesbrieven en hield ik die liefdesherinneringen in een hoek van mijn blauwe stam, dan had ik ze allemaal opnieuw kunnen lezen en herinnerde ik me wat een vlotte prater en schrijver ik was, zelfs in de tiende klas!

Maar alles gezegd en gedaan, als je ooit een kans hebt gehad om je oude liefdesbrieven en speciale liefdesherinneringen te bewaren, verbrand ze dan niet zoals ik deed. Zoek een leuk hoekje en houd het op slot voor een regenachtige dag!