9-jarig liefdesverhaal over de lange termijn relatie

Iedereen heeft zijn eigen liefdesverhaal te vertellen; in zekere zin zijn misschien alle liefdesverhalen hetzelfde. Hieronder zijn 6 redenen dat vertrek de beste keuze kan zijn.

Mijn liefdesverhaal was niet perfect, maar het was aan mij om het te vertellen. Ik zal het hele verhaal onthouden tot het einde van mijn leven. Niemand kan echt herinneringen wissen, hoe hard je het ook probeert. Misschien, op een dag, als het leven me ziet als een bittere oude vrouw, zal ik herinneringen hebben om op terug te kijken - herinneringen aan een liefde van negen jaar - die verloren was gegaan in het zand van de tijd.

Terugkijkend begon mijn liefde net zo onschuldig als elk liefdesverhaal. Omdat ik een introvert ben, heb ik nooit een gesprek geïnitieerd; het was nooit mijn ding. Hoewel ik geen eenling was, genoot ik ervan om alleen te zijn, omdat het me tijd gaf om mijn schuilplaats te vinden voor de rest van de wereld. Zelfs in mijn zelfopgelegde isolement, was er altijd wel een deel van mij dat naar iemand verlangde. Misschien gaf mijn persoonlijkheid me een idealistisch beeld van hoe relaties zouden moeten zijn. Ik verwijt mijn jongere zelf dat ik die idealen heb, maar het leven leek gemakkelijker toen ik een onschuldige kijk op de wereld had.

Les geleerd

Liefde kan zo wispelturig zijn, en de tijd maakt of breekt zo vaak een relatie. Ik neem aan dat de tijd niet echt aan onze kant stond. We werden niet jonger en we bevonden ons beiden op een kruispunt in ons leven. Uiteindelijk vonden we dat we een pijnlijke beslissing moesten nemen.

Het verleden kan pijn doen, maar de ervaring heeft me geleerd dat je het los kunt laten of blijven rennen. Misschien toen ik jonger was, had ik ervoor gekozen om te rennen; echter, ik heb de harde manier geleerd dat ik niet echt weg kan rennen van mijn verleden zonder er door te worden achtervolgd. Het kwam terug om me te achtervolgen, hoe hard ik het ook probeerde te vermijden.

Wat kunnen de herinneringen aan een vorige liefde je leren om los te laten, verder te gaan en uiteindelijk weer liefde te vinden?

# 1 Houd een relatie niet vast omdat het comfortabel is. Een tijd lang wist ik dat de relatie stervende was, omdat er eigenlijk niet veel was om vast te houden of om voor te vechten. Ik besefte toen dat de reden waarom ik mezelf dwong te blijven, was dat ik me op mijn gemak voelde.

Zoals veel mensen, heb ik de fout gemaakt om te kiezen om te blijven vanwege het comfort dat ik voelde. Comfort moet niet worden verward met liefde, omdat het kan leiden tot rust. Mijn moeder zei me dat ik nooit in een relatie genoegen moest nemen; Ik deed het bijna.

# 2 Hoeveel tijd je investeerde in een relatie is nooit een goede reden om te blijven. Negen jaar gebeurt niet zomaar. Hij en ik groeiden samen en zagen elkaar door veel dingen. Helaas kwamen we tot het besef dat de tijd ons enorm heeft veranderd. De tijd brengt de lelijkheid van mensen vaak naar voren en laat hun grootste zwakheden en angsten zien. Liefde wordt uiteindelijk een keuze en het maken van de keuze dag in dag uit kan een hele uitdaging worden.

Ik had een intern debat over de vraag of ik moest blijven of niet. Daar was ik, bang voor de negen jaar, bang dat het allemaal zou verspillen en voor niets zou zijn. Uiteindelijk kwam ik tot het besef dat een doodlopende relatie nooit kan zijn, en het maakt niet uit hoeveel tijd je hebt geïnvesteerd in een relatie, als jullie tweeën niet compatibel zijn, zal het gedoemd zijn. Of je nu uit elkaar gaat of nog vier jaar verspilt, de relatie kan niet duren.

# 3 Liefde alleen kan geen relatie redden. Hoezeer we ook allebei probeerden de relatie die we hadden te redden, we wisten diep in ons hart dat we gedoemd waren te mislukken. Terwijl we probeerden het te ontkennen en elkaar beloofden dat we nog steeds van elkaar hielden, konden we niet veel doen. Het meest pijnlijke wat ik me realiseerde was dat liefde uiteindelijk uit het raam zou vliegen als we allebei te koppig waren en niet bereid om onze trots los te laten.

Liefde alleen kan een relatie niet redden die moe is geworden door afranselingen en beproevingen. Liefde alleen kan een relatie niet redden die zijn deel heeft gezien van verraad en twijfels. Liefde alleen zou ons nooit kunnen redden. [Biecht: Wat ik heb geleerd van de man die niet van me hield]

# 4 We waren een tragedie die wachtte om te gebeuren. Vanaf het begin van onze relatie waren we gedoemd. Zoals ik het zie, begint bijna ieders relatie als een tragedie die wacht om te gebeuren, omdat we nooit echt weten waar de relatie ons heen zal brengen, of hoe het allemaal zal gaan. In ons geval hij en ik waren een tragedie wachtend om te gebeuren, maar we konden het gewoon niet zien.

Misschien waren we te verblind door oppervlakkige dingen om de vreselijke waarheid te beseffen. Naarmate je relatie ouder wordt, herevalueer en herevalueer je wensen en behoeften om er zeker van te zijn dat jullie twee nog steeds parallelle paden hebben.

# 5 Uit elkaar gaan was het moeilijkste om te doen, maar het heeft ons uiteindelijk gered. Breakups zijn afschuwelijk en de mijne was een nogal traumatische gebeurtenis. Om te zeggen dat het uiteenvallen een gapend gat in mijn hart achterliet, is een understatement. Het werd absoluut gezogen tijdens die bepaalde tijd in mijn leven, en ik behandelde de pijn op mijn eigen manier. Maar de breuk heeft me gered. Ik besefte dat de wereld nooit was zoals het leek en dat ik altijd voorzichtig moest zijn. Mijn grootste pijn werd mijn redding.

Hoewel breuken ondraaglijk aanvoelen, kunnen ze ons over onszelf en anderen leren. Zoek, in het midden van je eigen uiteenvallen, naar antwoorden en lessen die zich mogelijk verbergen in je worsteling.

# 6 Hem laten gaan is altijd het moeilijkste deel. Toen alles gezegd en gedaan was, moest ik hem laten gaan. Ik moest afscheid nemen van de man die zo lang mijn hart vasthield. Ik heb misschien alleen nog mijn herinneringen om te bezoeken, maar ik moest hem laten gaan, zowel in ons belang. We kunnen nooit volledig doorgaan met ons leven als we er niet voor kiezen om elkaar te laten gaan. Het is misschien triest om eerst te denken, of zelfs ondenkbaar, maar dit is waar we ons bevinden: vreemdelingen, maar met goede herinneringen.

Breakups zijn hartverscheurend en nooit gemakkelijk. Ik kan niet zeggen dat ik volledig ben doorgegaan met mijn leven, want de pijn is nog steeds nieuw. Terwijl ik deze woorden schrijf, vullen herinneringen - zowel de goede als de slechte - mijn geest. Onze romance was niet bepaald een wervelwind; het kostte tijd, die we allebei hadden geïnvesteerd.

Misschien zei Neruda het het beste: "Liefde is zo kort en vergeten is zo lang." ?? Als ik had geweten dat het zo lang duurde om iemand te vergeten, zou ik mijn herinneringscadeau van mij hebben weggenomen. Maar misschien wordt alleen achtergelaten met herinneringen om te bezoeken een goede zaak; Ik kan zonder spijt terugkijken op het verleden en sterker en wijzer naar de toekomst kijken.