Exclusief interview Komiek Amber Rollo vertelt alles over haar podcast 'Daddy-Less Issues'

Onlangs had TheTalko het genoegen om te chatten met komiek Amber Rollo, de maker en co-host van Papa-minder problemen, een podcast die humor gebruikt om het moeilijke onderwerp van de ontelbare kwesties aan te pakken waarmee volwassenen die als wees zijn opgegroeid, vaak worden geconfronteerd. We waren geïnteresseerd om meer te leren over Rollo's unieke verhaal en hoe zij en haar mede-gastheer, een mede-komiek, het geschenk van humor kunnen gebruiken om een ​​tamelijk somber onderwerp op te knappen en acceptatie, afsluiting en natuurlijk gelach bieden aan hun luisteraars op een regelmatige basis. We hopen dat je geniet van dit exclusieve interview.

TheTalko (TT): Om dingen te beginnen, zijn we benieuwd hoe je het idee voor deze podcast hebt gekregen?

Amber Rollo (AR): Papa-minder problemen, nou, ik zat net te denken ... ik ben een stand-up strip en ik schrijf de hele tijd over mijn leven. Mensen praten de hele tijd over hun familie of hun ouders en mijn ouders stierven toen ik jong was, dus het is een deel van mijn verhaal. Ik zat te denken aan hoe je die moppen echt moet schrijven, vooral omdat het publiek zich ongemakkelijk kan voelen als ze dat horen. Er zit veel spanning in die geweldig is omdat er veel spanning is die door gelach kan worden losgelaten. Maar het is een eng onderwerp om over te praten, maar ik merkte ook dat er zoveel weeskinderen waren in zoveel van de verhalen die we kennen en waar we van houden. Veel van de prinsessen en superhelden en tovenaars ... Harry Potter is een wees, Batman, Assepoester. Dus waarom zijn mensen er zo in geïnteresseerd en tegelijkertijd ook ongemakkelijk in het echte leven op hetzelfde moment? Dus ik sprak met een andere komiek die nu mijn co-host is, Chanel Ali. Ik ontmoette haar op de set. We werkten samen aan een korte film. Ik werkte die dag achter de schermen en speelde een agent en ik ontdekte dat ze opgroeide in het pleegzorgsysteem, dus ze is ook een wees, maar een ander type dan ik. We klikten meteen en ik gooide haar op het idee van deze podcast waarin we met mensen praten over hun favoriete wees in fictie en dus liepen we met dat idee een beetje rond, maar hoe meer we erover spraken, hoe meer we ons realiseerden dat we wilde het op een rijtje zetten en praten met mensen die deze ervaring of soortgelijke ervaringen hebben meegemaakt en zien hoe ze het hebben gedaan en welke hulpmiddelen ze onderweg hebben opgepikt en meer richten op het positieve van hoe ze bloeien in plaats van als: 'Oh mijn god! Je ouders zijn dood gegaan! Dat is zo zielig!'

TT: We hebben gezien dat een fragment van je podcast werd gefilmd. Jij en je co-host, Chanel, lijken samen een geweldige podcast-chemie te hebben. Kun je ons vertellen hoe je podcast is opgezet? Wordt er iets gerepeteerd??

AR: Geen enkele repetitie. Wij zijn vrienden. We houden veel van elkaar, we ontmoeten elkaar vaak, dus we weten wat er gaande is in elkaars leven, dus ik denk dat dat veel helpt met de stroom, alleen wetend wat er bij elkaar opkomt. Een beetje als een improvisatieteam dat al heel lang samenwerkt. Als ze al heel lang samenwerken, kunnen ze gewoon automatisch stromen. Het is bijna alsof ze de gedachten van de ander kunnen lezen en weten hoe ze zullen reageren.

TT: Praten over een dergelijk gevoelig onderwerp (opgroeien zonder ouders) lijkt te kunnen zorgen voor een donkere podcast. Hoe krijg je een komische draai aan zo'n triest onderwerp??

AR: Ten eerste leggen we niet veel druk op mensen, op onze gasten, op onszelf, om grappig te zijn. Chanel en ik zijn komieken en de meeste van onze gasten zijn komieken dus ik denk dat dit een veelvoorkomende coping-tool is die we gebruiken. Het gebeurt een beetje automatisch voor ons. Maar we hebben veel nagedacht over de vragen die we stellen en de manier waarop we de dingen in de juiste volgorde plaatsen en ervoor zorgen dat de dingen niet opvallend zijn en ervoor zorgen dat iedereen op zijn gemak is en hun water drinkt en hun snack heeft. Door mensen op hun gemak te stellen, kunnen mensen zich openstellen en grappiger worden.

TT: Kun je ons iets vertellen over je co-host, Chanel Ali?

AR: Zeker! Chanel Ali is geweldig. Ze is in dit seizoen van MTV's Girl Code. Ze is geweldig. Ze is geopend voor Michael Che en doet altijd meer en meer werk.

TT: Uit wat we begrijpen, selecteer je elke maand een 'beroemde wees uit de geschiedenis'. De wees van deze maand is Jamie Foxx. Waarom besloot je elke maand een beroemde wees te markeren??

AR: Ik denk dat zowel Chanel als ik op veel podcasts hebben gezeten die niet door wezen zijn opgezet en ze worden serieus en richten zich op het drama van wat het is om geen ouders te hebben. Daarom willen we ons concentreren op de succesverhalen en een beroemde wees uit de geschiedenis gaat meer over de focus op wie daar is en wie het goed heeft gedaan. En Jamie Foxx, van alle mensen die het goed hebben gedaan ... Hij is geweldig. Hij is een man met zoveel talenten.

TT: Waarom is het belangrijk om een ​​feministische focus naar de comedywereld te brengen??

AR: Dat is een geweldige vraag. Ik denk gewoon dat hoe meer perspectieven er zijn in comedy, hoe beter. Ik heb comedyshows geproduceerd, ik heb de hele tijd showcases op gedaan en ik heb keer op keer gemerkt dat als je een line-up hebt die eentonig is als ze er allemaal hetzelfde uitzien en hetzelfde praten, het publiek zal verliezen interesseren. Ze zullen in slaap vallen. Dus om zoveel mogelijk verschillende perspectieven te hebben om mogelijk te maken dat het perspectief van een vrouw een van hen is, is het echt belangrijk. Bovendien lachen mensen het meest om de dingen die ze het meest identificeren. Als we geen vrouwen hebben die praten over wat grappig is voor hen ... van een geldkant, dan is het gewoon dom. Je zou veel publiek verliezen. Maar het is belangrijk omdat lachen belangrijk is. Lachen is een uitgave en dat hebben we ook nodig.

TT: Waar. Kun je ons vertellen wat gewone misvattingen zijn die niet-wezen gewoonlijk hebben van wezen??

AR: Niemand gebruikt de term 'wees' meer. Het is een oude term, mensen denken aan stoffige kinderen die in fabrieken werken, schoorsteenvegers, speelgoed maken ... Ik denk dat dit het meest voorkomende idee is. Ik heb met verschillende mensen gepraat en omdat de term niet vaak wordt gebruikt, hebben ze verschillende ideeën. Sommige mensen zeggen 'Oh, je ouders moesten voor je sterven' en andere mensen zeggen 'Oh, je hebt je ouders nooit gekend' of 'Je bent geadopteerd als een kind' of 'Je bent helemaal opgegroeid' in het pleegzorgsysteem. ' Er zijn zoveel verschillende ideeën die er zijn. Ik hou echt van de definitie van de Verenigde Naties van wat een wees is. 'Iemand die één of meer ouders heeft verloren door overlijden of verlating voordat ze 18 werden' en dat is een heel open definitie. Sterker nog, op Papa-minder problemen, we openen het nog meer en we gaan verder dan 18 omdat ik niet denk dat iemand echt een volwassene is op 18 jaar. Je hebt daarna nog steeds opvoeding nodig. We praten dus ook met mensen die hun ouders ook in de volwassenheid hebben verloren.

TT: is Papa-minder problemen voor iedereen of richt het zich vooral op mensen die zonder een of beide ouders zijn opgegroeid?

AR: We zouden graag zien dat iedereen luistert. Ik denk dat iedereen het kan. Het gaat over coping-tools en hoe je zelf-ouder kunt zijn en hoe je onafhankelijk moet zijn en hoe je moet stoeien. Ik denk dat iedereen in dit tijdperk van die ideeën kan leren. Chanel en ik en onze gasten hebben deze dingen misschien een beetje eerder opgepikt omdat het moest. Maar ik denk dat veel vrouwen het leuk vinden om naar ons te luisteren omdat het twee sterke vrouwen zijn. Ik denk dat wezen graag naar ons luisteren omdat ze een deel van dat verhaal krijgen. We zijn, onbedoeld, maar uiteindelijk een behoorlijk zwarte podcast die geweldig is vanwege het perspectief van Chanel, ze kan praten over rassenrelaties en hoe ze leerde over zwart zijn in Amerika zonder ouders.

TT: Kun je onze lezers vertellen over enkele gaststerren die je hebt gehad??

AR: Monroe Martin was een van onze gasten, hij was ook op MTV's Guy Code. We hadden Shalewa Sharpe op, ze was pas net op Jimmy Fallon. Het zijn allemaal geweldige comedians in New York. We hebben net Pamela Rae Schuller gehad, ze komt volgende maand, dus je hebt het nog niet gehoord. Ze is een inspirerende spreker die het hele land door reist met het uitvoeren van haar eenvrouwswedstrijd What Makes Me Tic: Comedy, Disability and Inclusion. Ze heeft het syndroom van Gilles de la Tourette en praat met scholen en kampen over hoe ze dat heeft doorgezet en inspireert jonge volwassenen om dat zelf te doen. Al onze gasten zijn geweldig! ik hou van ze.

TT: Je bent duidelijk succesvol, ondanks opgroeien met grote uitdagingen. Welk advies zou je bieden aan mensen die misschien nog worstelen met hun minder-dan-ideale jeugd, niet noodzakelijkerwijs het specifieke trauma van het verliezen van hun ouders, maar eventuele problemen uit hun kindertijd?

AR: Er is een citaat waar ik echt dol op ben dat ik zojuist heb gehoord van Armistead Maupin, een LGBT-schrijver. Zijn citaat is "er zijn biologische families dan zijn er logische families." Ik vind dat echt leuk. Er zijn zoveel mensen die misschien niet de steun hebben gekregen die ze nodig hadden van hun familie, zelfs als ze er waren en het opent je voor deze keuze. Je kunt je eigen familie bouwen. U kunt de mensen kiezen met wie u relaties hebt. En zelfs de familie die je hebt gekregen, ze moeten ook werken om een ​​relatie met je te hebben. Ik merk wel dat ik veel termen leen van de LGBT-gemeenschap. Ik ben persoonlijk biseksueel, maar ik hou van de termen 'uitgezochte familie' en 'logische familie' en 'uit de kast komen' als uit een wees komen, al dan niet aan vreemden vertellen. Mensen zullen vragen, zoals Uber-bestuurders je zullen vragen over je ouders en je moet op het moment beslissen of je dat gesprek wel of niet wilt voeren.

TT: Eindelijk, kunt u uw favoriete boek delen met onze lezers?

AR: Ik vond het echt leuk en identificeerde me met het boek, Het hartverscheurende werk van onthutsend genie (Dave Eggers). Toen ik opgroeide en de strijd doormaakte, was het heel leuk om iemand erover te zien schrijven op een heel open, komische manier, heel off-the-cuff. Toen ik een kind was, luisterde ik naar Julia Sweeney's one-woman-show God zei Ha! Ik heb daar steeds weer naar geluisterd. Het brengt me nog steeds tot op de dag van vandaag.

TT: Oké, nou dat zijn alle vragen die we vandaag hebben. Amber, heel erg bedankt dat je de tijd hebt genomen om met TheTalko te praten, we stellen het erg op prijs!

AR: Heel erg bedankt voor het interviewen van mij.

Lezers, je kunt je afstemmen op de geestige humor en soms serieuze maar altijd slimme geest van Amber Rollo en Chanel Ali door te luisteren naar de Papa-minder problemen podcast nu met iTunes, Spotify of waar je ook naar podcasts luistert. Je kunt ook Rollo of Ali @daddylessissues bereiken via sociale media.

VOLGENDE: HET ZEGGEN VAN 'NEE' KAN VOORZIEN VAN GEESTELIJKE GEZONDHEID